Szabla wz.1822(szabla francuska szeregowych lekkiej kawalerii wz.1822) pojawiła się w Wojsku Polskim wiosną 1919 roku wraz z przybyciem Generała Hallera. Później, w trakcie trwania wojny polsko-bolszewickiej, zakupiono większe ilości wz.22 z Francji.

Szabla z tym wzorem była wykorzystywana niemal przez cały okres międzywojenny. Od roku 1928 zaczęto odpiłowywać w oprawach kabłąki boczne w związku z regulaminami musztry a także sposobem troczenia przyjętym w broniach ręcznych.

Szable wz.1822 znajdowały się na stanie m.in. 1 Pułk Ułanów Krechowieckich, 2 Pułk Ułanów Grochowskich, 6 Pułk Ułanow Kaniowskich oraz kilku innych pułków kawalerii i CWKaw. w Grudziądzu. W latach późniejszych zostały one wycofane z kawalerii i zastąpione przez szablę wz. 34. W roku 1938 r. w 7 Dywizjonie Artylerii Konnej w Poznaniu wymieniono, do tej pory używane szable wz.1848 n/A, na wz.1822.

Budowa

Rękojeść mosiężna, zamknięta. Tarczowy jelec, 3-kabląkowy(2 boczne, jeden przedni płaski). W polskiej wersji po roku 1928 jelec jednokabłąkowy. Trzon rękojeści oklejany ciemnobrązową lub czarną skórą, drewniany, poprzecznie karbowany(20 karbików) oraz opleciony skręconym drutem mosiężnym.

Krótki kapturek zakończony owalnym zgrubieniem w kształcie półśliwki, nitowany trzpieniem głowni. Głownia była smukła, długa i stalowa o umiarkowanej krzywiźnie, szlifowana w szeroką bruzdę i w wąską bruzdeczkę przytylcową. Pióro obosieczne, sztych w linii grzbietu.

Pochwa ze stalowej blachy, polerowana z jedną lub dwiema ryfkami oraz koluszkiem ruchomym, zakończona grzebieniem. Szyjka z kołnierzem mocowanym nitem.

Podstawowe dane

Źródła

• "Szabla żołnierza polskiego XIX i XX wiek" Aleksander Czerwiński, Lesław Dudek, Ossolineum 1988 
• www.7dak.pl

Prawa autorskie

Artykuł zamieszczony na łamach serwisu za zgodą autora. Brak zgody na kopiowanie, powielanie, rozpowszechnianie.