W roku 1930 PZInż. zawarły nową umowę licencyjną na produkcję samochodów ciężarowych z silnikami dieslowskimi, tym razem ze szwajcarską firmą Saurer. Zgodnie z warunkami porozumienia, w Polsce miała ruszyć produkcja silników wysokoprężnych, samochodów ciężarowych jak również autobusów konstrukcji Saurer. Także i te ostatnie były tworzone z myślą o zastosowaniach wojskowych. Podwozie jednego z typów samochodów ciężarowych 6×4 postanowiono wykorzystać do budowy ciężkiego samochodu pancernego. Wstępny projekt operacowano w BK Br.Panc.WIBI w 1931 roku pod oznaczeniem "Samochód pancerny wz.31". Pod względem konstrukcji zapożyczono wiele rozwiązań zastosowanych w samochodzie wz.29. Sugerowana cena pojazdu miała wynieść odpowiednio 61 000 zł za podwozie, 99 000zł za opancerzenie i uzbrojenie a łączny koszt miał oscylować w granicach 160 000 zł. Pomimo zakończenia projektu nie zyskał on aprobaty sztabu i w rezultacie nie trafił do produkcji.

Samochód pancerny wz.31 (projekt)

Dane techniczne

Masa 7.8 t
Załoga 5 osób
Wymiary długość 700 cm, szerokość 208 cm, wysokość 260 cm
Uzbrojenie 1 armata 37 mm Puteaux SA 1918 i 2-4 karabiny maszynowe wz.25
Amunicja 100 naboi do działa, ok. 8000 naboi do km
Pancerz nitowany z płyt walcowanych o grubości 5-12 mm
Napęd silnik gaźnikowy, 4-suwowy, rzędowy, 6-cylindrowy, Saurer, moc 100 KM, chłodzony cieczą lub silnik dieslowski, 4-suwowy, rzędowy, 6-cylindowy, Saurer, moc 84 KM, chłodzony cieczą
Układ napędowy skrzynia przekładniowa mechaniczna, 4 biegi do przodu i 1 do tyłu, napęd tylko na tylne koła
Podwozie konstrukcja ramowa, podwójne stanowiska kierownicze, kierowane tylko przednie koła
Łączność czołgowy telefon wewnętrzny

Źródła

  • "Samochody pancerne Wojska Polskiego 1918-1939", Janusz Magnuski, WiS; Warszawa 1993