W każdej drużynie strzeleckiej Wojska Polskiego znajdowało się na stanie 18 łopatek piechoty (jedynie drużynowy nosił zamiast niej toporek).

Wykorzystywano ja głównie do:

• doraźnego urządzania stanowisk strzeleckich w postawie leżącej lub klęczącej,
• wykańczania okopów i innych budowli inżynieryjnych przygotowanych przy współpracy jednostek saperskich,
• przygotowania i maskowania obozowisk (w tym ognisk).

Opis konstrukcji

Łopatka była zaopatrzona w drewniany trzonek zakończony profilowaną kulką. Na czas transportu umieszczana w pokrowcu mocowanym do pasa.

Źródła

• Instrukcja "Podręcznik Dowódcy Plutonu Strzeleckiego", Warszawa 1939 r.
• Zdzisław Cutter "Saperzy II Rzeczypospolitej", 2005 r.  

Prawa autorskie

Autor artykułu:  Marcin Skrzypacz