Przybycie armii generała Józefa Hallera do Polski w roku 1919 zapoczątkowało pojawienie się w naszym kraju nie tylko bagnetu Lebel, ale i większości broni francuskiej. Podstawowym wyposażeniem polskich żołnierzy przybyłych z Francji był karabin Lebel wzór 1886/93, kaliber 8 milimetrów i przeznaczony do niego bagnet kłujący wzór 1886. Ten pierwszy w krótkim okresie stał się jednym z popularniejszych karabinów wykorzystywanych w przedwojennym Wojsku Polskim.

W czasie wojny polsko-bolszewickiej w 1920 roku we Francji zakupiono znaczną liczbę ulepszonych podczas pierwszej wojny światowej karabinów Lebel oznaczonych wzorem.1886/93/16 razem z bagnetami. Do roku 1992 w magazynach armii polskiej znajdowało się około 260 tys. sztuk tej broni wraz z bagnetami w wielu odmianach i rodzajach.

Informacje z 1938 roku wskazują na 210 tys. egzemplarzy karabinu w rękach Wojska Polskiego oraz 238 tys. sztuk bagnetów wzór 1886. Przed wybuchem II wojny światowej w magazynach wojskowych znajdowało się dokładnie 237 tys. bagnetów do karabinów Lebel i przypuszczalnie część z nich stanowiło wyposażenie niektórych Batalionów Obrony Narodowej. Bagnety Lebel wz. 1886 występowały w przynajmniej piętnastu wersjach różniąc się między sobą meteriałem wykonania rękojeści, długością i kształtem jelca, typem zatrzasków blokujących.

Bagnet wzór 1886 posiadała czterogranną głownię, w przekroju krzyżową zwężającą się ku szczytowi. Sztych centryczny, spiczasty. Rekojeść wykonana przeważnie z melchioru, sporadyczne przypadki mosiężnych, brązowych bądź żeliwnych, mocowanie odbywało się poprzez wkręcenie w trzon głowni bagnetu. Jelec stalowy, krótki, przymocowany do trzpienia obustronnym nitem. Ramię jelca było wygięte w kierunku głowni i miało służyć efektywniejszej walce przeciw kawalerii nieprzyjaciela. Bagnet mocowano nakładając pierścień jelca na lufę i umieszczając zakończenie rękojeści w pierścieniu na karabinie. Uchwyt rękojeści z żeliwa. Głowica płaska z małym dziobem skierowanym do przodu.

Bagnet posiadał stalową pochwkę na kształt stożka wraz z okrągłą gałką na zakończeniu i zaczepem na kształt pierścienia. Bagnety były przeważnie sygnowane wielką literą i numerem seryjnym, umieszczone na jelcu bagnetu. Ponad to, dołączane były stemple odbioru wojskowego i kontroli technicznej. Na polskich bagnetach znaleźć można było oznaczenia  "wz. 86/93" lub "bg.fs.wz. 86-93" wybijane wzdłuż rękojeści.

Podstawowe dane

Źródła

• "Bagnety" T. Królikiewicz, Warszawa 2002
• www.muzeumwp.pl/emwpaedia/bagnet-francuski-wz-1886-93-16-do-karabinow-syst-lebel-wz-1886-i-berthier-wz-1916-uzywany-w-wojsku-polskim.php