Bagnet karabinowy wzór 1924 był bagnetem konstrukcji polskiej przeznaczonym dla karabinu Mauser wz.98, skonstruowanym z myślą o zastąpieniu swojego poprzednika – bagnetu wzór 1922. Produkcja rozpoczęła się wraz z wydaniem oficjalnej decyzji przez Radę Ambasadorów o przekazaniu polskiej stronie Danziger Gewehrfabrik razem z dokumentacją karabinu wzór 98. Fabryka nie zajmowała się produkcją bagnetów stąd zadanie to zostało powierzone Zbrojowni Nr 4 w Krakowie.

Zgodnie z Dziennikiem Rozkazów Nr 7/33 punkt 101 zastosowano nowe nazewnictwo bagnetu, określanego dotychczas wzorem 1927. Zmiany dotknęły także dwóch innych polskich bagnetów bez pierścienia jelca wzór 1922 i wzór 1925. Do produkcji bagnetów wzór 1924 przystąpiła Fabryka Towarzystwa Motorów SA "Perkun" w Warszawie.

Identycznie jak poprzednik(wzór 1922), bagnet bazował na konstrukcji niemieckiego bagnetu S 84/98. W wersji polskiej wykorzystano jednak zgrabniejszą rękojeść i głownię dzięki czemu możliwe było wykorzystanie znaczących zapasów pochew austriackich bagnetu wzór 1895, przeznaczonych do karabinów Mannlicher wzór 1895.

Bagnet wz. 24 był masywniejszy i posiadał szerszą głownię w porównianiu do poprzednika. Produkcja odbywała się w dwóch wersjach – jedne zawierające osłonę przeciwogniową i pozbawione jej. Niektóre z bagnetów były fabrycznie oksydowane co przekładało się bezpośrednio na korozję.

Konstrukcja

Bagnet o głowni jednosiecznej z dwustronnym wklęsłym zbroczem. Pióro symetrycznie jednosieczne. Zastosowany szlif dwustronny wypukły.  W przypadku wersji z osłoną przeciwogniową zachodziła ona na tył głowicy. Głowica z zatrzaskiem ze sprężyną spiralną. Mocowanie bagnetu odbywało się na karabinie w prowadnicy rękojeści, podpierając lufę o wklęsły frez jelca.

Oznakowanie

Charakterystyczna nazwa Perkun wytłaczana na progu przedniego głazu głowni, tuż poniżej znajdował się numer seryjny, umieszczany także na jelcu, jak również stempel odbioru wojskowego i stempel kontroli technicznej, znajdujące się po bokach nazwy wytwórni oraz numeru seryjnego.

Na progu tylnego płazu głowni litery W.P. a powyżej orzeł w koronie. Na głowicy wybity orzeł wpisany w okrąg. Pod okładziną, na trzonie rękojeści umieszczano stempel techniczny. Pochwy opatrzano stosowanymi sygnaturami – stemplem odbioru technicznego oraz własnym numerem seryjnym.

Podstawowe dane

Źródła

• podziękowania za fotografie dla Pana Łukasza Paderewskiego
• www.wikipedia.pl
• Tadeusz Królikiewcz: Bagnety. Warszawa: Bellona, 2002
• Krzysztof Szczegłow. Bagnet polski wz.29. „Typy Broni i Uzbrojenia 120”
• Zdzisław Jagiełło: Piechota Wojska Polskiego 1918 – 1939. Bellona, 2005
• Krzysztof Szczegłow: Bagnet Wojska Polskiego 1914-1999: Tom III – Bagnety na uzbrojeniu Wojska Polskiego 1920-1999