Pistolet maszynowy wzór 1963 był w momencie wprowadzenia do uzbrojenia jednym z najlżejszych pm na świecie, z wagą liczącą niecałe 2kg przy pojemności 25 naboi, przeznaczonym do walki na krótkich dystansach. Działanie opierało się na odrzucie zamka swobodnego (ryglowanie masą zamka) jednakże nie posiadał on standardowej komory zamkowej typowej dla klasycznych pistoletów maszynowych. W trakcie pełnego cykla strzału zamek będący zewnętrzną częścią broni wykonywał ruch w przód i tył. Pistolet wz. 1963 dysponował przyrządem celowniczym model otwarty, złożonym ze stałej muszki i celownika przerzutowego w komplecie z nastawą 75 i 150 m. Do zasilania wykorzystywano magazynek pudełkowy dwurzędowy mieszczący 25 naboi (magazynek długi) oraz 15 naboi (magazynek krótki). Konstrukcja pozwalała na prowadzenie ognia z pojedynczej ręki bądź z obydwu z użyciem wysuwanej metalowej kolby. W niektórych sytuacjach napinanie broni również mogłobyć wykonane z wykorzystaniem jednej ręki poprzez oparcie broni o ścianę, drzewo bądź inny przedmiot a następnie szybkie wciśnięcie do przodu aż do momentu zatrzymania się zamka na zaczepie dźwigni spustowej. Cechą charakterystyczną była duża skuteczność w trakcie ostrzału ogniem ciągłym.

Czas na częściowe rozłożenie wynosił 3 sekundy i nie wymagał zastosowania dodatkowych narzędzi. W celu oczyszczenia bądź konserwacji należało zdekomponować broń na 5 zespołów tj. zamek, lufę, szkielet z kolbą i chwytem, magazynek oraz sprężynę powrotną z żerdzią. Do wyposażenia pistoletu zaliczał się brezentowy futerał, narzędzia do pielęgnacji i konserwacji, torba na magazynek i pas nośny. Na potrzeby MSW oraz w przypadku zadań specjalnych, dozwolone było zastosowanie futerału zawieszanego na szelkach umieszczonych pod kurtką munduru. W procesie produkcji zmianie poddany został kształt zaczepu magazynka, wymieniono lufę, aby umożliwić strzały amunicją ślepą jak również zmodyfikowano zatrzask kolby. Problemem okazała się konieczność ręcznego ładowania naboi do magazynka stąd też zaprojektowano, w Wojskowym Instytucie Technicznym Uzbrojenia, ładowarkę pozwalającą na mechaniczne ładowanie naboi. Takie rozwiązanie skróciło czas ładowania oraz wyeliminowało problemy pojawiające się podczas przeładowywania w niskich temperaturach (rozwiązanie jest częścią patentu polskiego nr 105659). Kolejnym udoskonaleniem było dostosowanie pistoletu do 9 mm amunicji Parabellum w roku 1971.

Źródła

• "Polskie konstrukcje broni strzeleckiej", Piotr Zarzycki & Zbigniew Gwóźdź, 1 stycznia 1993